Η λευκή μυθολογία

Περιγραφή

Ο Ζακ Ντερριντά εισηγείται μια πρακτική της φιλοσοφίας, ως αποκατασκευής (απόδοσης) των θεολογικού χαρακτήρα παραδοσιακών εννοιών της, όπως η αμεσότητα της «φωνής» και η έννοια του «σημείου», στις οποίες στηρίζεται κάθε ιδεαλιστική σημασιολογία. Μια τέτοια σκέψη κινδυνεύει πάντα να παρεξηγηθεί. Όταν αρνείται, στην «Λευκή μυθολογία» (1971), την έννοια της μεταφοράς, επειδή ανήκει και αυτή σε εκείνες που χρήζουν αποκατασκευής, φίλοι και εχθροί θα σπεύσουν να συμπεράνουν ότι, για τον Ντερριντά, όλα είναι μεταφορές. . . Δύο ειδικοί του φιλοσοφικού κλάδου της ρητορικής, που ασχολείται με αυτά τα θέματα, η Αφροδίτη Θεοδωράκου και ο παντελής Μπασάκος, παρουσιάζουν και σχολιάζουν το κείμενο: τόσο την συζήτηση που προκάλεσε (με τον Ρικέρ), την επίδρασή του (λ.χ. στον ντε Μάν), όσο και τις παράλληλες εξελίξεις (Ζεράρ Ζενέτ) και τα πιθανά όριά του (συνέπειες της αποσιώπησης της αναγεννησιακής ρητορικής).

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]