Μίλα!… Γιατί δεν μιλάς;

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται ιστορίες ανθρώπων που αντιμετώπισα κατά την πολύχρονη ενασχόλησή μου με την Ψυχιατρική. Στην παρουσίαση των ιστοριών δίνεται έμφαση στην ανάδειξη της συνάφειας της λεγόμενης ψυχοπαθολογίας τους με τα γεγονότα και τα προβλήματα της ζωής τους, σε αντιδιαστολή με την αντίληψη της οργανικής ή γενετικής προδιάθεσής τους.

Η επικοινωνία μεταξύ των μελών μιας οικογένειας δεν είναι πάντα δυνατή. Πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν προβλήματα εξαιτίας της δυσλειτουργίας στο επίπεδο της επικοινωνίας μεταξύ των μελών τους. Τα παιδιά αναπτύσσονται μέσα σε ομάδες ισχυρής επιρροής, με κυρίαρχη αυτή της οικογένειας. Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν τα νεαρά άτομα επηρεάζει και συμβάλλει άμεσα και ουσιαστικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους.
Κύριος στόχος κάθε οικογένειας θα έπρεπε να είναι η ελευθερία έκφρασης κάθε μέλους της, καθώς και η κατανόηση και η αποδοχή του άλλου.
Η οικογένεια δεν πρέπει να είναι ένα «εργαστήρι» παραγωγής αντιτύπων της κυρίαρχης προσωπικότητας ενός μέλους της.
Όταν η επικοινωνία μεταξύ των μελών μιας οικογένειας εξαντλείται στον «αγώνα» των γονιών για την επιβολή των απόψεών τους και της εξουσίας τους, τότε είναι βέβαιο ότι τα παιδιά αυτής της οικογένειας θα καταπιεστούν, θα κακοποιηθούν συναισθηματικά και νοητικά, και θα στερηθούν τη δυνατότητα να διαμορφωθούν μέσα από τις εμπειρίες τους.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες που οι γονείς θεωρούν τους εαυτούς τους αλάθητους, έχουν πολλές πιθανότητες να εμφανίσουν στο μέλλον ψυχολογικά προβλήματα.