Περιγραφή
Επιχειρώντας ο Χέγκελ να θεμελιώσει τη λογική εξέλιξη της συνείδησης στην κριτική άρνηση κάθε συμβατικής αποδοχής της αναλήθειας του κοινού νου ως απόλυτης αλήθειας κατόρθωσε να αναπραγματώσει τις πρωτοσυλλήψεις της νόησης ως μεθοδολογικές και συνάμα γνωσιολογικές προϋποθέσεις για μια ολοκληρωμένη φιλοσοφία της κατανόησης. Αυτό που υπόσχεται εδώ η φιλοσοφία αυτή δεν είναι η θεοποίηση του Απόλυτου, αλλά η απελευθέρωση της ανθρώπινης συνείδησης από τη θετικότητα ενός λογοκρατικού εξισωτισμού του υποκειμένου. Παράλληλα δείχνει ότι η συνείδηση μπορεί να ερμηνεύει διαλεκτικά-διαλογικά τον εαυτό της, να τον αναγνωρίζει στο πραγματοποιημένο του παρελθόν και μέσα στον ιστορικό χρόνο να κατακτά την αλήθεια της ως ένα αποδεικτά συγκεκριμένο φιλοσοφικό ή εννοιακό πεδίο, όπου κάθε μορφή γνώσης και παιδείας παρακολουθεί τις εξελίξεις του παρόντος, αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια και διασφαλίζει την ανόθευτη βουλητική δραστηριότητα.