Ψυχαναλυτικές διαδρομές

Περιγραφή

Στην αρχή μιας ανάλυσης υπάρχει η μεταβίβαση, έννοια, την οποία ο Φρόϋντ συνδέει με την ορμή επανάληψης. Για τον Λακάν αυτή `δεν στοχεύει τίποτε άλλο εκτός από την ιστορικοποιητική χρονικότητα της εμπειρίας της μεταβίβασης, έτσι και το ένστικτο του θανάτου εκφράζει στην ουσία το όριο της ιστορικής λειτουργίας του υποκειμένου` (σελ. 318). Το όριο αυτό είναι ο θάνατος και `αναπαριστά το παρελθόν με την πραγματική του μορφή`, δηλαδή `το παρελθόν που εκδηλώνεται ανεστραμμένο μέσα στην επανάληψη`, ριζικά διαφορετικό από το φυσικό παρελθόν, το επικό παρελθόν, και το `ιστορικό παρελθόν όπου ο άνθρωπος βρίσκει την εγγύηση του μέλλοντός του`.
Μία από τις επιπτώσεις της λειτουργίας του χρόνου στην τεχνική της ψυχανάλυσης αφορά την διάρκεια των συνεδριών. Ο Λακάν εισήγαγε την πρακτική των συνεδριών της μεταβαλλόμενης διάρκειας, τις περισσότερες φορές σύντομες, μερικές φορές υπερβολικά σύντομες. Σημειώνει ότι η διαδικασία των σύντομων συνεδριών έχει `ένα ακριβές διαλεκτικό νόημα στην τεχνική της εφαρμογή` (σελ. 315), παίρνοντας σαν παράδειγμα της αποτελεσματικότητάς της το να έχει καταφέρει `να έρθουν στο φως σε κάποιο αρσενικό υποκείμενο, φαντασιώσεις πρωκτικής εγκυμοσύνης με το όνειρο της ελευθέρωσής του με καισαρική τομή`. Ο ρόλος της στίξης, του τονισμού, της τομής στην καθοδήγηση των συνεδριών από τον ψυχαναλυτή αποκαλύπτεται εδώ κεφαλαιώδης. Η στίξη `σταθεροποιεί το νόημα`, και `η αδιαφορία με την οποία η τομή του timing διακόπτει τις στιγμές βιασύνης στο υποκείμενο` μπορεί να εμποδίσει την ανάδυση της αλήθειας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]