Μέρες ψυχής---

Σύλληψη: Η πολύτιμη στιγμή που η ζωή δημιουργεί την αρχική μουσική νότα, το αρχικό μουσικό θέμα που θα καθορίσει το ορχηστικό κομμάτι που ο μελλογέννητος θα παίξει στη ζωή του. Εγκυμοσύνη: Ο χρόνος κατά τον οποίο το μουσικό αυτό θέμα αναπτύσσεται και γίνεται -ελπίζουμε κι ευχόμαστε- ένα ακόμα κλασικό κομμάτι σαν αυτά που συνέθεσε ο Μότζαρτ ή ο Βιβάλντι. Γέννα: Η στιγμή που ανοίγουν οι «πύλες», η στιγμή που ανοίγονται διάπλατα οι πόρτες της αίθουσας συναυλιών και προσκαλούν τους ανθρώπους και όλα τα εν ζωή όντα να παρακολουθήσουν και να μοιραστούν τις ευλογίες, τα δώρα μιας νέας ψυχής, αυτής που γεννιέται, στο εξελικτικό μονοπάτι της ζωής. Ο συνθέτης καταφέρνει και φθάνει το ανώτατο του ταλέντου του όταν ενεργεί με έμπνευση, μεγάλη αφοσίωση και συγκέντρωση στο έργο του. Γι' αυτόν οι μουσικές νότες έχουν σώμα και ψυχή, ενώνονται και χωρίζονται, χορεύουν με χαρά ή θρηνούν, δημιουργούν, συντηρούν ή καταστρέφουν, προκειμένου να ξαναδημιουργήσουν... Το ίδιο και η προγεννητική ζωή. Αδιάφορο αν είναι μια φυσική, ευπρόσδεκτη σύλληψη, ή μια εξωσωματική, η προγεννητική εμπειρία καθορίζει αυτό που είμαστε. Οι νευροφυσιολόγοι μπορούν σήμερα και επιβεβαιώνουν αυτό που πολλοί από εμάς, τους ψυχολόγους και τους ψυχοθεραπευτές, συναντάμε στη δουλειά μας: Οι συναισθηματικές μνήμες μένουν και ενσωματώνονται στα κυκλώματα του εγκεφάλου. Τη στιγμή που ερχόμαστε σε επαφή με την εμπειρία, θετική ή αρνητική, δεν έχει σημασία, αισθανόμαστε ευχαρίστηση ή φόβο και λειτουργούμε ανάλογα. Η φύση της επαφής γίνεται συμβόλαιο που εφαρμόζεται ξανά και ξανά μέχρις ότου να το αλλάξουμε. Ίσως, να καταφέρουμε να καταπιέσουμε κάποιες συναισθηματικές μας μνήμες, κάποιες απ' αυτές για χρόνια πολλά. Όμως, ποτέ δεν φεύγουν. Μένουν εκεί στην «αποθήκη» και περιμένουν αυτό που θα συμβεί και θα τις βγάλει στην επιφάνεια και πάλι. Όμως, ακριβώς όπως ο μουσικοσυνθέτης μπορεί να αναπτύξει το θέμα του και να το οδηγήσει σ' ένα θριαμβευτικό κλείσιμο, μπορούμε να στείλουμε θεραπευτική ενέργεια στη σύλληψη, την κύηση και τη γέννα -όπου χρειάζεται- έτσι ώστε να υποστηρίξουμε τη ζωή και να την βοηθήσουμε να εξελιχθεί στην καλύτερη μορφή της για να μπορέσει να αποδώσει φόρο τιμής στην ύπαρξή της και να προσφέρει τις ευλογίες της στην ανθρώπινη εμπειρία όλων των ψυχών που βρίσκονται στο δρόμο της. Μπορούμε να μάθουμε να προσεγγίζουμε τους μελλοντικούς γονείς, το έγκυο ζευγάρι, χωρίς διακρίσεις οποιουδήποτε είδους, να τους κοιτάμε στα μάτια της ψυχής τους και να ενώνουμε τις δυνάμεις μας έτσι ώστε να μπορούμε να είμαστε παρόντες και να τους ενδυναμώνουμε καθώς θεραπεύουν τα δικά τους προγεννητικά, περιγεννητικά και μεταγεννητικά τους τραύματα, καθώς ανοίγουν την συνειδητότητά τους και την καρδιά τους και καλωσορίζουν, σέβονται, τιμούν, αναγνωρίζουν και εκτιμούν την ανεκτίμητη προσφορά της νέας ζωής έτσι όπως την αντικρίζουν στα μάτια του μωρού τη στιγμή της γέννας, στα έργα του ενήλικα στην καθημερινή ζωή και στην τελευταία πνοή του ανθρώπου που πεθαίνει. (Όλγα Γκουνή, Πρόεδρος της ΕΛ.Ε.Π.Π.Ψ.Ι.)